عمر بن سعد ، آغازگر جنگ

 راوى مى گوید : عمر بن سعد جلو آمد و تیرى به سوى اصحاب حسین ( علیه السلام ) و خیمهء آنان پرتاب کرد و گفت : " اى مردم ! نزد امیر شهادت دهید که من نخستین کسى بودم که به سوى حسین ( علیه السلام ) تیر انداختم " . و بدنبال آن ، تیرها مانند باران از طرف سپاه عمر بن سعد باریدن گرفت . حسین ( علیه السلام ) به اصحاب خود فرمود : " خداوند شما را بیامرزد . برخیزید و به سوى مرگ - که چاره اى از آن نیست - پیش روید ، زیرا تیرها ، پیام آور این جماعت است که شما را به جنگ فرا مىخوانند " . پس از آن ، یاران حسین ( علیه السلام ) حمله نمودند و ساعتى جنگیدند ، تا آنکه جمعى کشته شدند . در این هنگام حسین ( علیه السلام ) دست به محاسن خود زد و فرمود : " خشم و غضب خداوند بر جماعت یهودیان شدت گرفت ، هنگامى که براى خدا فرزندى قایل شدند و گفتند که عزیر پسر خداست و بر گروه نصارى شدت گرفت ، وقتى که خدا را ثالث ثلاثه قرار دادند و غضب او بر طایفهء مجوس شدت یافت ، زمانى که از عبادت خدا دست برداشتند و به پرستش خورشید و ماه پرداختند ، و غضب او شدت یافت بر مردمى که متفق القول ، دست به دست یکدیگر داده ، براى کشتن پسر پیغمبر خود آماده شدند . با این حال ، به خدا سوگند ، پیشنهاد این مردم را نمىپذیرم و با یزید هرگز بیعت نمى کنم تا با چهرهء آغشته به خون به ملاقات " الله " بشتابم " . ابوطاهر محمد بن حسین نرسى در کتاب " معالم الدین " از امام صادق ( علیه السلام ) روایت مى کند که حضرت فرمود : " از پدرم شنیدم که فرمود : چون حسین ( علیه السلام ) با عمر بن سعد ملاقات کرد و جنگ شروع شد ، خداوند براى یارى او جمعى از فرشتگان را از آسمان فرستاد تا بالاى ‹ صفحه 636 › سر او به پرواز درآیند . سپس آن حضرت مخیر شد بین دو چیز : او را یارى کنند و دشمنانش را نابود نمایند و یا اینکه شهید شود و به ملاقات خداوند نائل گردد . حسین ( علیه السلام ) ملاقات خداوند را پذیرفت " . پس از آن حسین ( علیه السلام ) زد : " آیا فریاد رسى هستى که براى خدا ما را یارى کند ؟ آیا مدافعى هست که دشمنان را از حرم رسول خدا ( صلى الله علیه وآله ) دور سازد ؟ "